قطره ای در مرداب

زندگی زیباست ...

و هر روزش آغازی دوباره

برای استفاده از فرصت ها و جبران گذشته...

زندگی زیباست ...

به سادگی و لطافت شبنمی نشسته بر برگی سبز ...

و با اندکی زبری به زبری حاشیه های برگ  رُز ....

و اما با دور نمایی زیبا و فراموش نشدنی

با صحنه های رنگارنگ و دل نشینش ...

بی سایه .. بی غم

و با اندکی پستی و بلندی ...

کسی چه می داند ؟

همیشه انگونه که میخواهیم نیست ...

و هرچه میخواهیم به دست نمی آید ...

هجران ها هم حکمتی دارند ...

اما زندگی همچنان زیباست ...

می توان  خاطراتی خوب در ذهن حک کرد

و باقی را دور ریخت ....

یاد و خاطره زیبایی های زندگی تا پایان عمر

نشاط و سرزندگی به دنبال دارد

پاییز را هم می توان زیبا دید

نگو خزان است و زردی ..

اتفاقات هم حکمت خاص خود را دارند ..

همانطور که شاخه های خشک مجموع صدای

دل نشین ِ قدم هایمان رامی سازند...

خش خش برگ ها هم زیباست

اگر بخواهیم...

مشکل همیشه هست .

نگاه ماست که به آن قیمت و تخفیف می دهد

باید دید و نگرش عوض شود

نگاه کردن از قابی دیگر به زندگی هم

جذابیت و سودمندی اثر بخشی را

برایمان به ارمغان می آورد

این راهی ست برای غلبه بر مشکلات

و نهایت پیروزی و شادکامی

گاه باید مسیر خود را عوض کنیم

همیشه یک راه پاسخگو نیست

جرئت انتخاب روشی جدید را داشته باشیم

شاید اینگونه پیروز شدیم ...

راه های حل مشکلات زیاد است و

همه کلیدی به دستمان خواهند داد

و البته به شرط آن که ریسمان امید و هدفهایمان

گسیخته نشود ...

بپذیریم که مسئول اعمالمان خودمان هستیم

و خالق ِ یکتا،بی حساب و کتاب ما را رها نخواهد کرد

و نظاره گر و دست گیر ما ست

تنهایمان نمیگذارد

چه در سختی

و چه شادی

و بدانیم هرچه انجام میدهیم ثبت خواهد شد ...

و خوبی و نیکی کردن را فراموش نکنیم...

آری اینگونه است رسیدن به اوج ..

باید بخواهیم

نهراسیم

بتوانیم

ببینیم

تلاش کنیم

فردا را بخواهیم

 از گذشته به جز تجربیاتش ما بقی را دور ریزیم

آری

زندگی با همه

سختی ها و مشکلاتش

باز هم زیباست

رنگارنگ و شیرین

همچون ...

این چند روز نمی دونم چرا همه چیز بر خلاف من پیش میره...؟؟؟

همه با هم دعوا دارن...همه اعصاب ها داغونه...با هرکی می خوای حرف بزنی یه اتفاقی می افته...

همه از هم ارث باباشونو طلبکارن...دوستی ها همش ظاهری شده...همه برای هم نقش بازی می کنن....حرف ها حرف های خودشون نیست...

نمی دونم چرا اینجوری شده؟؟؟نمی دونم چرا تا یه چیزی درست میشه از یه طرف دیگه اش خراب میشه....

درسته،حق با توئه...من هم اشتباه می کنم...زیادی دردسر درست می کنم...

اما خودت می دونی که از عمد این کارهارو نمی کنم....بخدا کلی خودمو سرزنش می کنم اما

هیچ کاری از دستم بر نمیاددیگه نمی دونم چی درسته چی غلط....؟؟؟نمی دونم کی دوسته کی دشمن....؟؟؟کی من رو واسه خودم می خواد و کی واسه منافعش...؟؟؟واقعا نمی دونم....؟؟؟

اما بابت تمام کارهایی که ناخواسته مرتکب شدم ازت معذرت می خوام

از همتون عذر می خوام...باور کنید خودم ناراحتم وقتی کسی ازم ناراحته...نمی خوام کسی ازم دلخور باشه....اگه کسی رو ناخواسته رنجوندم از ته قلبم ازش عذر می خوام...

امیدوارم من رو چه خوب چه بد حلال کنید...

درد من تنهایی نیست بلکه مرگ ملتی است

که گدایی راقناعت،بی عرضگی را صبر وباتبسمی

برلب،این حماقت راحکمت خداوند می نامند.

                                                                       گاندی

صبح روزی،پشت در می آید و من نیستم

قصه دنیا به سر می آید و من نیستم

یک نفر دلواپسم این پا و آن پا می کند

کاری از من بلکه بر می آید ومن نیستم

خواب و بیداری  خدایا بازهم سر می رسد

نامه هایم از سفر می آید و من نیستم

هرچه می رفتم به نبش کوچه او دیگر نبود

روزی آخر یک نفر می آید و من نیستم

در خیابان در اتاقم روی کاغذ پشت میز

شعر تازه آنقدر می آید و من نیستم

بعد ها اطراف جای شب نشینی های من

بوی عشق تازه تر می آید ومن نیستم

بعد ها وقتی که تنها خاطراتم مانده است
عشق روزی رهگذر می آید ومن نیستم

یکی می گفت دوری دوستی نمیاره دلتنگی میاره....

حواست هست چقدر فاصله بینمونه....

نمیدونم چرا خیلی وقت ها تو وبلاگم چیزی نمی نویسم...شاید اینقدر غمم بزرگه که تو وبلاگم جا نمیشه....شایدم.....

نمیدونم ولی معذرت از اینکه دیر میام.....

چه مرگته؟؟؟مگه نمی خواستی ماماینا بیان اینجا؟؟؟حالا که دارن میان چرا خوشحال نیسی؟؟؟

مگه قول ندادی که صبر کنی تا بیاد پس چرا کم آوردی؟؟؟یاد خاطراتش افتادی باز؟؟؟!!!!

یاد اون روز که واسه اولین بار قرار گذاشتی...یکی از روزای ماه رمضون بود نه؟؟؟یادمه روز قبلش گفتی تا بعد ماه رمضون قرار نمیذاری پس چرا شبش زنگ زدی و تا گفت کی گفتی فردا؟؟؟وقتی تو به حرف خودت عمل نکردی چه توقعی از اون داری؟؟؟

ولی یادته اولین افطاری که با هم خوردین؟؟؟افطاریشو با نوشابه شروع کرد...یادته زیر درختتون با اهنگ شیرین وفرهاد داریوش.....آخ یه روزی میاد که نمی دونیم کی هستیم یار کی بودیمو عشق کی بودیمو چی هستیم....شیرین شیرینم واسه تو شدم یه فرهاد شیرین شیرینم نده زندگیمو بر باد....نده زندگیمو بر باد....

شایدم تو زندگیشو دادی بر باد....مگه یادت نیست به حرف خواهرش گوش کردی.....خوب بسه نمی خواد هی بگی دوستت بوده و تو هم فکر می کردی خیانت نمی کنه....اما چرا به حرف عشقت گوش ندادی؟؟؟قبول کن اشتباه کردی.....

پس اینم قبول داری که مریم تاوان اشتباهت بود؟؟؟؟چرا قبول نداری؟؟؟تو زندگی اونو ریختی بهم اونم مال تو رو....هیچ هیچ مساوی

ولی آره حق با تو هس تو ناخواسته اینکارو کردی ولی اون....آره دیدی که معذرت خواست اما به چه قیمتی؟؟؟؟

چرا ازش متنفر نمیشی احمق؟؟؟ندیدی چه بلایی سرت آورد؟؟؟چرا خفت هایی که بهت دادو یادت نیست فقط روزای خوب رو یادته؟؟؟وای که چقدر دیوونه ای...

آره راس میگی عاشق ها همشون دیوونه ان.....تو حتی اگه بخوای هم دلت نمیذاره....

چرا باز به دستبندت نگاه می کنی؟؟؟چیه...؟!دلت براش تنگ شده؟؟؟باز یاد روز آخر افتادی؟؟؟دلت می خواست با تمام وجودت لمسش کنی وبگی که چقدر بهش نیاز داری؟؟؟می خواستی لب هاشو احساس کنی و عشقت رو بهش هدیه بدی؟؟؟؟اما....اما با مردم چیکار میکردی؟؟با آبرویی که برنمی گشت؟؟؟میدونم الآن داری میگی کاش یکی ازین آدمایی که روزی هزار بار جلو چشت همو بارها وبارها می بوسن شما بودین...اما چرا خودتو گول می زنی؟؟چرا می خوای که خودتو گول بزنی؟؟؟

تو مجبوری کاری رو بکنی که نمی خوای....تو مجبوری به بقیه لبخند بزنی و به همه بگی که حالت خوبه ومثل همیشه شادو خوشبخت هستی و هیچی نیاز نداری...آره .این نقش تـوئه وتو مجبوری اون رو بازی کنی....چه بخوای چه نخوای.....اعتراض وارد نیست....ختم جلسه.......!!!!!!!!

اما نمیشه....بازم دلم براش تنگ شده اما هیچ کاری از دستم بر نمیاد خدا....

خدایا دیگه بهونه واسش ندارم....تو که خودت اینکارو کردی پس چرا دواشو بهم نمیدی؟؟؟....

نمی دونم چرا این رو می نویسم تو وبلاگم؟؟؟شاید به خاطر اینه که او این چیزا رو بلده!!!واسه همینه که وقتی اینجور چیزارو می بینم ناخودآگاه میرم طرفش...چون خودم هیچی ازش سر در نمیارم...

چاکرای اول                      مولادهارا (بقا)

چاکرای دوم                      سوادیستانا(غرایز)

چاکرای سوم                    نابی(امیال)

چاکرای چهارم                   آناهیتا(عواطف)

چاکرای پنجم                    ویشودهی(ارتباطات)

چاکرای ششم                  آگنیا(ادراکات)

چاکرای هفتم                   ساهاسرارا(ماورا)

 بچه ها من کلی عکس پیدا کردم دلم نمیاد نذارمشون....واسه دل خودم میذارمشون شما به بزرگی خودتون ببخشید.....

یادش بخیر دستبند منم مثل اینه با این تفاوت که مال من یکی در میون مروارید داره و سیم های بین سنگ ها قلب هست....چقدر دوسش دارم

گویند مرا چو زاد مادر
پستان به دهن گرفتن آموخت

شبها بر گاهواره من  
بیدار نشست و خفتن آموخت

دستم بگرفت و پا به پا برد
 تا شیوه ی راه رفتن آموخت

یک حرف و دو حرف بر زبانم    
الفاظ نهاد و گفتن آموخت

لبخند نهاد بر لب من     
بر غنچه ی گل شکفتن آموخت

پس هستی من ز هستی اوست   
تا هستم و هست دارمش دوست